در داروی امام کاظم(ع)، مراد از شکر، شکر سلیمانی است. شکر سلیمانی در زمان های قدیم معروف و شناخته شده بوده است.
شکر سرخ وانیل است. شکر وقتی مطلق است شامل شکر سجستانی و شکر سرخ و شکر سفید و شکر طبرزد می‌شود.
شکر سرخ زمانی که یک بار صاف بشود به نظر می‌رسد که شکر سلیمانی می‌شود و اگر دوبار صاف بشود شکر سفید می‌شود و اگر بار دیگر صاف بشود شکر طبرزد می‌شود.
افرادی که مواد تهیه می‌کنند قیف مخصوص دارند برای تهیه‌کردن شکر که شکر را آب می‌کنند و داخل قیف می‌ریزند و صاف شده شکر از انتهای آن قیف خارج می‌شود.
راوی وقتی می‌پرسد کدام شکر؟ امام می‌فرماید سُلَيْمَانِيُّكُمْ هَذَا [الکافی، ج۶، ص۳۳۳] یعنی همین شکر سلیمانی. این شکر همان شکر سرخی است که یک بار صاف می‌شود.
استاد تبریزیان
