تعریف واریس
واریس سیاهرگ‌ها (به انگلیسی: Varicose veins) که از ریشه واژه لاتین واریکس Varix به معنای پیچ‌خورده گرفته شده، به گشادشدن سیاهرگ‌ها یا تورّم ورید گفته می‌شود.
گشادگی سیاهرگ را واریس گویند که اکثراً در پا دیده می‌شود.
ایستادن زیاد، کم‌تحرکی و نارسایی‌های قلبی می‌توانند باعث تخریب این دریچه‌ها شده و در نتیجه خون در سیاهرگ‌ها تجمع می‌کند و شخص به بیماری واریس مبتلا می‌شود. در بستر عروق، کمپلیانس وریدها بیشترین است.
علل پیدایش واریس پا، سستی ماهیچه‌های پا، پای پهن و ایستادن دائم می‌باشد. بیمار مبتلا به واریس پا، هنگام حرکت، سنگینی و کشش و درد پا را حسّ می‌کند.
یکی از عوارض واریس، خون‌بستگی یا ترومبوز است که به علت وقفه جریان خون در سیاهرگ گشادشده به‌وجود می‌آید. واریس بیشتر در نارسایی دریچه‌های سیاهرگی دیده می‌شود.
واریس، شایع‌ترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰–۱۰٪ جمعیت را مبتلا می‌کند. سیاهرگ‌های واریسی به صورت رگ‌های دراز، گشادشده و پُر پیچ‌وخم و غالباً در سطوح درونی اندام تحتانی دیده می‌شوند.
بیشترین میزان شیوع واریس در زنان بین سنّ ۵۰–۴۰ سالگی برآورد شده است. رگ‌های واریسی بزرگ، کاملاً برجسته و گاهی قابل لمس و متسع و طویل می‌باشند و گاهی قطر بالاتر از ۴ میلی‌متر پیدا می‌کنند.
